Cel kultu Miłosierdzia Bożego
Poznanie i wielbienie Boga w Jego nieskończonym Miłosierdziu jest największym obowiązkiem i głównym celem człowieka: „A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa”(J 17,3).
Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego zwraca serca nasze ku Bogu Jedynemu, jak również ku poszczególnym osobom Boskim, wykazując nieskończone Miłosierdzie w każdej z nich, a szczególnie w Boskiej Osobie Słowa Przedwiecznego. Ojciec jest wyrazem wieczności i majestatu Miłosierdzia, Syn jest wyrazem piękności i mądrości Miłosierdzia, a Duch Święty dobrotliwości, miłości, wesela i szczęścia tegoż Miłosierdzia.
Wszystkie doskonałości Boga zasługują na uwielbienie; w naszych jednak czasach nędza ludzkości woła przede wszystkim o miłosierdzie. Przewrotność ludzi jest dziś tak wielka, że grzesznicy dla ogromu swych zbrodni boją się nawet myśleć o Bogu i za przykładem pierwszego zbrodniarza – Kaina uciekają od Boga oraz wmawiają sobie i innym, że Boga nie ma. Nabożeństwo do miłosierdzia Bożego może im ułatwić nawrócenie na dobrą drogę. Praktykowanie zaś nabożeństwa przez ludzi wierzących bardzo się przyczynia do postępu w życiu wewnętrznym. Wreszcie i sam Bóg upatruje swą chwałę w objawieniu Miłosierdzia.
Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego i szczególny kult tego przymiotu Boga zostały zapoczątkowane przez życie i posłannictwo św. s. Faustyny. To ona została wybrana przez samego Jezusa na Apostołkę Jego Miłosierdzia. W swoim Dzienniczku pisze:
„Pragnie On, żeby wiedzieli wszyscy o tym, nim przyjdzie powtórnie jako Sędzia, chce, aby wpierw dusze poznały Go, jako Króla Miłosierdzia.”(Dz. 378)
Istotą czczenia Miłosierdzia Bożego jest postawa ufności skierowana do Boga i bliźnich. Po pierwsze rozumiana jest ona jako wewnętrzna postawa wobec Boga, która wyraża się w pełnieniu Jego woli i akcie pełnego posłuszeństwa Bogu. Nie opiera się na doznawanych emocjach ani uczuciach, lecz jest wyrazem naszej woli, która pragnie zawierzyć się zupełnie Bogu i oddać się w Jego ręce. Po drugie, obok zawierzenia się Bogu, postawa ufności musi zawierać również miłosierdzie wobec bliźnich.
Ufność jest tak zasadniczym aktem nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego, że już sama jedna, bez praktyki konkretnych form kultu, gwarantuje osiągnięcie łask związanych ogólnymi obietnicami, jakie Pan Jezus związał z tym nabożeństwem.
„Łaski z Mojego miłosierdzia czerpie się jednym naczyniem, a nim jest ufność. Im dusza więcej zaufa, tym więcej otrzyma.”(Dz. 1578)
Pan Jezus chce jednak, by Jego Miłosierdzie było czczone, dlatego podaje s. Faustynie formy kultu, jakimi powinno się odznaczać nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego. Są nimi:
1. Obraz Miłosierdzia Bożego
2. Święto Bożego Miłosierdzia
3. Koronka do Bożego Miłosierdzia
4. Godzina Miłosierdzia
5. Nowenna do Bożego Miłosierdzia
W naszej parafii nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego połączone z koronką odprawiane jest w każdy czwartek przy Ołtarzu Bożego Miłosierdzia, znajdującym się w głównej nawie kościoła.
